Kościół św. Idziego w Inowłodzu
Kościół św. Idziego, ufundowany przez króla Władysława Hermana. Cała świątynia wzniesiona jest ze skał osadowych zawierających dość dużą ilość żelaza, kolorem przypominających cegłę. Miejsce, w którym stoi kościół jest nie tylko miejscem historycznym, ale stanowi również punkt widokowy na rzekę Pilicę.
Jest to murowany kościół romański ufundowany w 1086 r. przez króla Władysława Hermana jako wotum za narodziny syna – Bolesława Krzywosutego. Pomnik obydwóch królów stoi obok świątyni.
Świątynia wybudowana jest w stylu romańskim z charakterystycznymi małymi oknami i drzwiami. Składa się z prostokątnej nawy zakończonej od wschodu półkolistą absydą i okrągłą wieżą od zachodu (http://dziedzictwo.ekai.pl, 2007).
Wnętrze kościoła jest surowe. Jedynymi ozdobami są skromny ołtarz, jeden obraz i kilka ławek. Nie ma tu również oświetlenia, jedynym źródłem światła są świece (http://albumromanski.pl/).
Mury kościoła oraz detale konstrukcyjne wzniesiono z arenitów (odmiana piaskowca) o spoiwie węglanowym oraz piaszczystych wapieni dolomitycznych i dolomitów wapnistych (bajos). Wszystkie te skały charakteryzują się znaczną zawartością żelaza, co wpływa na ich zabarwienie i świadczy o możliwości lokalnego występowania ankerytu (minerał, węglan wapnia i żelaza) (Krystek M., 2009).
Wychodnie tych skał znajdują się bezpośrednio obok budowli i należą do osadów środkowej jury. Detale architektoniczne wykonano z arenitów kwarcowych (bajos) (Krystek M., 2009).
Obok kościoła znajduje się taras widokowy z panoramą na okolicę i rzekę Pilicę.
Obiekt jest ciekawy głównie ze względu na walory historyczne i estetyczne. Kościół zlokalizowany jest na szczycie wzgórza, będącego częścią terasy rzecznej (Ziomek, 2008). Wyróżnia się spośród podobnych obiektów materiałem skalnym o rdzawej barwie, z jakiego jest zbudowany.
Surowiec z którego został on wykonany jest wyjątkowy ze względu na rzadkość występowania i stosowania budownictwie. Pochodzi on z kamieniołomów, które zlokalizowane były dookoła wzgórza, obecnie są zarośnięte i niewidoczne (Ziomek, 2008).
Ze szczytu wzgórza, na którym stoi świątynia roztacza się widok na Pilicę, która tutaj tworzy zakola i przełomy rzeczne.
Kościół znajduje się w miejscowości, która była zamieszkiwana już we wczesnym średniowieczu, istniała tutaj duża osada z przeprawą przez rzekę, co dodaje mu uroku. Był on wielokrotnie plądrowany, palony, niszczony i restaurowany, jednak zachowano w nim surowy, wtórnie romański charakter.
Bibliografia:
Krystek M., 2009, Badania petroarcheologiczne i petroarchitektoniczne romańskich kościołów w Inowłodzu i Żarnowie, Przegląd Geologiczny, tom 57, nr 4, str. 304 – 305, Warszawa
Ziomek J., 2008, Budowa geologiczna Łodzi i regionu, Wyd. UŁ, Łódź
www.dziedzictwo.ekai.pl
www.albumromanski.pl
Raszewska B., 2012, Wybrane atrakcje geoturystyczne okolic Łodzi, praca dyplomowa, Łódź
Fot. Kościół św. Idziego (fot. Barbara Raszewska)
Jest to murowany kościół romański ufundowany w 1086 r. przez króla Władysława Hermana jako wotum za narodziny syna – Bolesława Krzywosutego. Pomnik obydwóch królów stoi obok świątyni.
Fot. Pomnik Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego (fot. Barbara Raszewska)
Świątynia wybudowana jest w stylu romańskim z charakterystycznymi małymi oknami i drzwiami. Składa się z prostokątnej nawy zakończonej od wschodu półkolistą absydą i okrągłą wieżą od zachodu (http://dziedzictwo.ekai.pl, 2007).
Fot. Bryła kościoła św. Idziego, po prawej stronie prezbiterium, po lewej wieża zwieńczona krzyżem. Łuki pod dachem o odmiennej barwie wykonane są z wapieni dolomitycznych (fot. Barbara Raszewska)
Wnętrze kościoła jest surowe. Jedynymi ozdobami są skromny ołtarz, jeden obraz i kilka ławek. Nie ma tu również oświetlenia, jedynym źródłem światła są świece (http://albumromanski.pl/).
Mury kościoła oraz detale konstrukcyjne wzniesiono z arenitów (odmiana piaskowca) o spoiwie węglanowym oraz piaszczystych wapieni dolomitycznych i dolomitów wapnistych (bajos). Wszystkie te skały charakteryzują się znaczną zawartością żelaza, co wpływa na ich zabarwienie i świadczy o możliwości lokalnego występowania ankerytu (minerał, węglan wapnia i żelaza) (Krystek M., 2009).
Wychodnie tych skał znajdują się bezpośrednio obok budowli i należą do osadów środkowej jury. Detale architektoniczne wykonano z arenitów kwarcowych (bajos) (Krystek M., 2009).
Fot. Wejście do świątyni. Widoczne małe okna i drzwi zwieńczone portalami (fot. Barbara Raszewska).
Fot. Surowiec skalny, z którego zbudowany jest kościół (fot. Barbara raszewska).
Obok kościoła znajduje się taras widokowy z panoramą na okolicę i rzekę Pilicę.
Fot. Pilica, widok z tarasu pod kościołem św. Idziego. Widoczna jest płaska równina zalewowa, niewielkie zakola koryta (fot. Barbara Raszewska)
Fot. Pilica, widok z tarasu pod kościołem św. Idziego (fot. Barbara Raszewska).
Obiekt jest ciekawy głównie ze względu na walory historyczne i estetyczne. Kościół zlokalizowany jest na szczycie wzgórza, będącego częścią terasy rzecznej (Ziomek, 2008). Wyróżnia się spośród podobnych obiektów materiałem skalnym o rdzawej barwie, z jakiego jest zbudowany.
Surowiec z którego został on wykonany jest wyjątkowy ze względu na rzadkość występowania i stosowania budownictwie. Pochodzi on z kamieniołomów, które zlokalizowane były dookoła wzgórza, obecnie są zarośnięte i niewidoczne (Ziomek, 2008).
Fot. Wychodnia skał jurajskich na skarpie pod kościołem. Rdzawym kolorem odznaczają się piaskowce i iłowce, zawierające domieszkę żelaza. Jaśniejsze warstwy to wapienie piaszczyste (fot. Barbara Raszewska).
Ze szczytu wzgórza, na którym stoi świątynia roztacza się widok na Pilicę, która tutaj tworzy zakola i przełomy rzeczne.
Kościół znajduje się w miejscowości, która była zamieszkiwana już we wczesnym średniowieczu, istniała tutaj duża osada z przeprawą przez rzekę, co dodaje mu uroku. Był on wielokrotnie plądrowany, palony, niszczony i restaurowany, jednak zachowano w nim surowy, wtórnie romański charakter.
Bibliografia:
Krystek M., 2009, Badania petroarcheologiczne i petroarchitektoniczne romańskich kościołów w Inowłodzu i Żarnowie, Przegląd Geologiczny, tom 57, nr 4, str. 304 – 305, Warszawa
Ziomek J., 2008, Budowa geologiczna Łodzi i regionu, Wyd. UŁ, Łódź
www.dziedzictwo.ekai.pl
www.albumromanski.pl
Raszewska B., 2012, Wybrane atrakcje geoturystyczne okolic Łodzi, praca dyplomowa, Łódź
Komentarze
Prześlij komentarz